First of all; my apologies that I start talking about it. I know you’ve heard about it more than enough by now. But I can’t avoid talking about it in some of my posts, like in this one. I’m getting a bit tired about the c-word on all those news pages, so I don’t use the word myself. I think people need something good, something positive. And that’s what I want to talk about.
Allereerst; excuses dat ik het hier aankaart. Ik weet dat je er inmiddels wel genoeg van hebt. Maar in sommige berichten ontkom ik er niet aan, zoals in deze. Ik word zelf inmiddels ook wel moe van het C-woord in het nieuws, dus ik spreek het ook niet uit. Volgens mij hebben veel mensen behoefte aan iets goeds, iets positiefs. En daar wil ik het wel over hebben.
I look in the classroom. The silence now lasts ten seconds already. The little noise that was still there when I closed the door has disappeared. Fifteen seconds. I look at every student. My face has a serious look. Twenty seconds. Some students look at each other. The long silence causes discomfort for some. Twenty-five seconds. Some students can’t suppress an uncomfortable smile. They eagerly await what will happen next. I completely control them by saying nothing. If you can drop a silence and you are the only one who feels comfortable with it, then you are in control of the conversation. Thirty seconds of silence. My face changes from a surly serious look to a smile and I start. “Welcome…”
Ik kijk de klas in. Tien seconden duurt de stilte inmiddels. Het kleine beetje geroezemoes dat nog aanwezig was toen ik de deur sloot is inmiddels verdwenen. Vijftien seconden. Ik kijk elke leerling aan. M’n gezicht heeft een serieuze blik. Twintig seconden. Sommige leerlingen beginnen elkaar aan te kijken. De lange stilte zorgt bij een aantal voor een klein beetje ongemakkelijkheid. Vijfentwintig seconden. Sommige leerlingen kunnen een ongemakkelijk lachje niet onderdrukken. Gespannen wachten ze af wat er gaat gebeuren. Ik heb ze volledig in mijn macht door niks te zeggen. Als je een stilte kan laten vallen en je de enige bent die zich daar gemakkelijk bij voelt, dan heb je de macht over het gesprek. Dertig seconden stilte. Mijn gezicht verandert van de norse serieuze blik in een glimlach en ik begin. “Welkom…”
“If you think that your words will ever make a difference, think again and carry on.” / Rise Against – The Unraveling (The Unraveling, 2001)
So Jus, are you bored as well during this period? To be honest; absolutely not. The advantage of having four jobs is that, even during a period like this, at least one continues. And I’ve also got plenty of time I can spend on my master thesis. I really appreciate that the government tries everything to keep me at home so I can work on my thesis. That way I finally might be able to graduate this year. Might. I’ve probably already got the first messages on my phone with friends telling me that I should work on my thesis. ‘What the hell are you doing here?’
“If you think that your words will ever make a difference, think again and carry on.” / Rise Against – The Unraveling (The Unraveling, 2001)
Dus Jus, verveel jij je ook in deze periode? Om eerlijk te zijn: absoluut niet. Het voordeel van vier baantjes hebben is dat zelfs in deze periode er in ieder geval eentje gewoon doorgaat. Daarnaast kan ik veel tijd besteden aan m’n scriptie. Ik waardeer het enorm dat de overheid alles probeert om mij thuis te houden en zo veel mogelijk tijd daaraan te besteden, zodat ik dit jaar dan misschien toch eindelijk mogelijk een keer afstudeer. Waarschijnlijk zijn de eerste berichten van vrienden inmiddels binnengestroomd op m’n mobiel; ‘Jus, ga nou aan je scriptie. Wat doe je hier?’
2019: An open letter
~~~~~~~~~~~~~~~~
“Ready or not, it’s time, on with the show.” That’s how I ended my open letter about 2018. How was the show? An interesting one. Was I ready? I don’t know.
“Not sure exactly where I am” / Rise Against – 1000 Good Intentions (The Unraveling, 2001)
“Even though I’ve come so far, I know I’ve got so far to go..” 23 and counting.
~~~~~~~~~~~~~~~~
It was that day of the year again. The day that adds a whole year to your account, and from one moment to another you’re one year older. Impressive.
It’s a discussion I regularly have with my friends, about whether or not to celebrate a birthday. Several friends of me choose to not celebrate it, because they don’t value it; it doesn’t mean that much to them. And in some way they’re right.