De meesten van jullie kennen Tom Walker waarschijnlijk van zijn nummer Leave a Light On. Een grote hit die alweer dateert van 2017. Voorlopig blijft Tom bij het grote publiek voornamelijk een one-hit-wonder, en het zou zeer jammer zijn als hij ooit zo de geschiedenisboeken in zal gaan. Laatst schreef ik dat veel mensen geen albums meer kopen, waardoor ze niet meer ‘gedwongen’ worden om meer muziek van de artiest te ontdekken. Vooralsnog lijkt dit bij Tom Walker ook een beetje het geval. Daarom schenk ik vandaag graag aandacht aan een van mijn favoriete nummers van hem, en in het bijzonder aan de videoclip ervan.
“There’s nothing I understand. I’m one with the lost and damned.”
Vorige week schreef ik dat ik het jammer vind dat tegenwoordig relatief weinig aandacht wordt geschonken aan muziekvideo’s, en dat ik daarom besloot om een nieuwe serie te beginnen gericht op muziekvideo’s. Dit is het eerste deel daarvan.
“I’ve drank all the remedies. Too young for these memories.”
In 2019 verscheen Tom Walker’s debuutalbum What a Time to Be Alive, een titel die in 2020 misschien nog wel relevanter is dan in het voorgaande jaar. Het is bijna een jaar geleden dat ik het album voor het eerst luisterde, hoewel ik Tom op dat moment al een keer live had gezien; als voorprogramma van het Britse synthpop-duo Hurts op woensdag 6 december 2017 in Utrecht. Het openingsnummer op What a Time to Be Alive is Angels. Al vanaf het eerste moment sprak het me aan. Het ritme van het liedje zorgt ervoor dat het een vrij rustig nummer is, terwijl de muzikale elementen het tegelijkertijd ook een krachtig nummer maken. Een mooie combinatie met daaroverheen een mooie tekst. Dit maakt het misschien wel mijn favoriete nummer van Tom Walker. En ik heb het geluk gehad dat ik het inmiddels al twee keer live heb mogen aanhoren.
“There must be angels, guiding the way
There must be angels, saving our grace
There must be heaven for people who stray
There must be heaven in this hell that I’m living
‘Cause heaven seems to be so forgiving”
Op 20 september 2018 (mijn verjaardag, toeval?) verscheen een muziekvideo voor het nummer. In mijn ogen een prachtige video. De clip begint met Tom Walker zelf die plaatsneemt in een vliegtuig. De lichten zijn uit. Aan de stoel voor hem hangt een scherm waarop hij kan typen.
“Where am I?”
“Afterlife”
“Doesn’t my life flash before my eyes?”
“What do you want to see?”
“Show me the beginning.”
Dit is het begin van een emotionele en nostalgische reis door het verleden. Tom ziet beelden van zijn eigen leven voorbijkomen, waarvan veel uit zijn jeugd. Na een tijdje de beelden te hebben bekeken, staat hij op en loopt wat door het vliegtuig. Hij ziet verschillende passagiers die op de beeldschermen hun eigen vragen stellen en verzoeken indienen om bepaalde herinneringen te zien, allemaal uit hun eigen leven.
“Show me the best day of my life.”
“What was the worst day?”
“Let me see my lost friends.”
“Have I been in love?”…………………………*”4 times.”*
“My top 10 kisses.”
Tot nu toe voornamelijk mooie herinneringen, wat past bij de muziek van het nummer. Maar de kracht in het nummer neemt toe, en de vragen die worden gesteld worden lastiger en gevoeliger.
“Was she scared?”…………………………………………………………………………………….*No answer.*
“Did I make the right choice?”………………………………………………………………………..*No answer.*
Dit is voor mij wel een van de sterkste fragmenten van de videoclip. De vraag “Did I make the right choice?” wordt getypt, maar het antwoord blijft uit. Een vraag die we onszelf wel vaker afvragen, maar tegelijkertijd ook een vraag die we nooit zullen kunnen beantwoorden, en waarvan we het antwoord dus nooit zullen weten.
Plots begint het hele vliegtuig te trillen. Turbulentie. De lamp die aangeeft dat de riemen vast moeten worden gemaakt, gaat aan. Het gebeurt precies op de overgang van het prerefrein naar tweede refrein. Wederom wordt de muziek krachtiger. In meerdere fragmenten wordt de voorlaatste vraag getypt.
“When did I give up?”
Het antwoord verschijnt niet veel later.
“Never”
En dit is waar het hele nummer Angels over gaat. De volledige videoclip gaat over alle gebeurtenissen uit ons leven. Alle goede gebeurtenissen en mooie herinneringen, maar ook de slechte en verdrietige gebeurtenissen die we hebben moeten doorstaan. Gebeurtenissen die ons tot het randje van opgeven hebben gebracht, maar die ons nooit hebben laten opgeven. Hoe moeilijk sommige gebeurtenissen ook waren; ze hebben ons gevormd tot wie we zijn. We hebben ze doorstaan. En de slechte gebeurtenissen domineren nooit de goede gebeurtenissen, hoe vaak we dat misschien ook denken.
Dan rest er nog één vraag.
“Can I go back?”
Gerelateerde berichten:
- Ontbrekende Afslagen in de Muzikale Ontdekkingsreis
- De Afspeellijst die veranderde in een Muzikaal Dagboek
- Backstage Revisited – Please Enter [NL]
- De Albumhoes Uitdaging
- I need so-oh-omething good.. [NL]
Volgende bericht: De Albumhoes Uitdaging
Vorige bericht: A Study in Pink [NL]
Blijf op de hoogte van nieuwe berichten door te volgen via e-mail, Facebook of Instagram.